Zum Inhalt

De erschde Sindefall

De erschd Schgandaal uff dere Welt,
Wu alles uff de Kopp gestellt,
Wudrou mer heit noch kaue all,
-Däs woar de erschde Sindesall.
Däs Uglick hot sich zugetroage Nor,
weil net „naa“ hot kenne soage
De Adam, wie die Eva wollt,
Dasser en Abbel esse sollt.
De Mannsleit gäiht däs ohne Froag
Noch noach bis uffde heitig Doag;
Haaßt aaner Chrischdoph aa un Schorsch,
De „Adam“ setzt sich immer dorch.
Drum isses dausend schun bassiert,
Dasse e Fraa uffs Eis gefiehrt.
Drum kommer selte aa erlääwe,
Daß Mannsleit noach woas häicherem strääwe,
Als sich dem Ehejoch ze beige,
Um ball als „Adam“ sich ze zeige.
Erschd fellts aam schwer sich sou ze ducke,
Doch ball duht mer zu allem nucke.
„Ja!“, soagt mer, wanns vun Herze kimmt
Un „Jaaa“, wammer als mißgestimmt.
„Ja, jaaa“, däs is die Sklavekett
Aus Zustimmung un Widerredd.
Dodrunner stehne mer noch all
Däs - kimmt vum erschde Sindefall.

De erschde Sindefall gewiß
Vum Ebbelwoi de Ursprung is.
Dann wie soin Abbel hot vedrickt
De Adam un sich drou erquickt
Do horrer doch zuerschd endeckt,
Woas all in souem Abbel steckt.
Doch freilich mit dem Ebbelsaft
Woarer uff aamol sindbehaft.
Däs gäiht de Mannsleit ohne Froag
Noch noach bis uff de heitig Doag.
Un is aus Frankfort aaner her
Dann leirer drunner doppelt schwer.
Dehaam kimmts oft dann zum Krawall.
Däs - kimmt vum erschde Sindefall.

Vum erschde Sindefall bestimmt
Die Butzsucht vunde Weibsleit kimmt.
Däs Wort „ich häbb nix aazeziehe!“
Weer niemols net sou weit gediehe,
Wann net de Adam sou beflisse
Glei in de Abbel hett gebisse. - -
Do hot die Eva erschd gewißt
Dasse sich eijendlich scheeme mißt.
Kaum hotses Feigeblatt genumme
Do isse uffde Ooisall kumme,
Dasse bei weiterem Scheniern
Es schäinste Klaad kennt profediern.
Vun do oab woars uff aamool aus.
In Klaarer schlubbt mer noi un raus;
Un bis eruff zum heit'ge Doag
Stäiht owweou die Klaarerfroag.
Die Fraa gäiht in de Modeloade.
De Mann hot dodevu de Schoade
Un muß bei dene houche Preise
In manchen saure Abbel beiße.
Ach Adam, heschde däs gedenkt,
Daß uns sou lang däs noach noch henkt,
Weil domols du dich hoschd vegässe
Un glei den Abbel uffgefresse,
Anstatt energisch, „naa“ ze soage? - -
Heit braicht sich kaaner rum ze ploage,
Die Mensche weern zum Glick geborn
Es Paradies weer net velorn
Die Weibsleit dehn kaan Uffwand treiwe
Die Menner dehn vum Trinke bleiwe,
Heit is däs leirer annerschd all
Dorch doin veflixte Sindefall.